Hebben machines gevoel?
“Stel, vlak voordat je wordt geboren, mag je even op aarde
rondkijken. Je wordt op deze plek neergezet. Wat zou dan je
conclusie zijn?”
Deze vraag werd mij enkele jaren geleden voorgelegd,
terwijl ons uitzicht een troosteloos kruispunt op een
bedrijventerrein in Breda was.
We filosofeerden hier even over, maar kwamen al snel tot de
conclusie dat dat niet een positieve start van het leven zou zijn.
Soms moet ik opeens aan die vraag denken, zoals vanochtend;
Ik fietste over het desbetreffende troosteloze kruispunt en op deze donderdag was het nog inspiratielozer dan op een andere dag. Het is vandaag Hemelvaartsdag en aangezien dat een officiële feestdag in Nederland is, is er bij het overgrote deel van de bedrijven op het industrieterrein niemand aanwezig.
Geen geparkeerde auto’s of loslopende werknemers. Wel een fietser, dat was ikzelf.
Feestdagen doen me niet zoveel en een vrije dag met Hemelvaart kan ik me, als startende ondernemer, helemaal niet veroorloven. Ik ben bezig met een op maat gemaakt zonnedoek en dat wil ik afmaken, zodat het opgehangen, gefotografeerd en op mijn website geplaatst kan worden.
Ik kan namelijk aan de hele wereld over mijn kunnen vertellen, maar met het showen van mijn vaardigheden bevestigt ik duidelijk mijn woorden.
Ik meet, reken uit, denk na, knip en ga dan zelfverzekerd achter de naaimachine zitten en begin met een mooie brede zoom rondom het immense doek. Op de plaatsen waar het doek aan de muur bevestigt gaat worden, wil ik net de versteviging vaststikken, wanneer ik rare geluiden van buiten hoor komen. De geluiden worden harder en omdat ik het echt niet kan plaatsen, besluit ik even buiten te gaan kijken. Een surrealistisch beeld verschijnt op mijn netvlies. Over het troosteloze, saaie, verlaten, inspiratieloze kruispunt trekt een drumband voorbij.
Ik pak snel mijn telefoon om nog net een foto te kunnen maken van dit schouwspel. Want, ondanks het een zeer slechte foto is, ook hierbij geldt dat ik met het showen aan de wereld, mijn woorden kan bevestigen.
Terwijl ik weer achter de naaimachine kruip, denk ik hier nog even over na: Blijkbaar is er iemand geweest die deze sobere plek een beetje mooier wilde maken.