Hebben machines gevoel?
Enige jaren geleden stopte mijn wasmachine met centrifugeren.
Natuurlijk gebeurde dit precies op het moment dat ik het
beddengoed van mijn tweepersoonsbed in de machine had
gedaan. Mijn oudste en ik hebben het grote blauwe doorweekte
gedrocht in de tuin uitgewrongen, daarbij een flink nat spoor
achterlatend van wasmachinehok, via de keuken, naar
de achtertuin.
Bij de wassen die daarna volgden, leek het alsof mijn
wasmachine een eigen willetje gecreëerd had. De ene keer
kwam de was er keurig gecentrifugeerde uit, bij een andere
wasbeurt was het nog zo nat, dat het voelde alsof je er mee onder de douche gestaan had.
Ook de wasmachinemonteur kon niet goed grip krijgen op de nukken van mijn machine. Aangezien het wasprogramma nog uitmuntend functioneerde, was het aanschaffen van een losse centrifuge de makkelijkste en voordeligste manier om het probleem op te lossen.
Even zoeken op marktplaats gaf al snel het resultaat dat hier binnen enkele uren een losse centrifuge stond. Een springende massa concertgangers was er niets bij, hij deinsde alle kanten op, vanaf de linkerkant in de keuken sprong hij naar de rechtermuur en wist hij, wederom via links, het midden van de keuken te bereiken. Het enige jammere was dat het waterbakje niet mee sprong.
Deze centrifuge heeft hier één keer aangestaan en niet omdat ik de keukenvloer niet vaker wilde dweilen, maar blijkbaar was mijn wasmachine naast eigenwijs ook nog zeer jaloers; Hij draaide vlekkeloos weer zijn centrifugeprogramma.
De centrifuge ging terug op marktplaats en vond nog dezelfde dag een plek waar hij zijn acrobatische kunsten mocht vertonen en ik grapte over de gevoelens van machines.
Vandaag vraag ik me wederom af of machines gevoelens hebben. Na 28 jaar een super stel te zijn, lijkt ook mijn naaimachine door jaloezie te zijn overspoelt.
Heel lang heb ik dankbaar gebruik mogen maken van andermans lockmachines, maar sinds afgelopen week ben ik weer de gelukkige eigenaar van een eigen. Op het moment dat ik deze machine voor het eerst inreeg, heb ik hem al diverse malen door het dichte raam naar buiten willen gooien. Het inrijgschema van deze machine loopt net weer iets anders dan de machines waarop ik in het verleden heb gewerkt. Op het moment dat ik dacht dat alles goed zat, kreeg ik drie centimeter een prachtige zoom en vervolgens braken drie van de vier draden.
Wetend dat het uiteindelijk goed zou komen, kon ik mijn geduld opbrengen om nog een aantal keren de draden opnieuw in te spannen. En inderdaad het kwam goed, een mooie regelmatige zoom verliet de machine. Na menig proeflapje kon ik beginnen met het serieuzere werk.
Ik ben bezig met het pimpen van een caravanluifel. De caravan waar deze luifel aanhoort, is een opvallende gekleurde verschijning. De saaie grijze luifel, die er nu aanhangt, is zeer afstekend tegen deze vrolijkerd en een doorn in het oog van mijn opdrachtgeefster.
Grote paarse en roze lappen gaan moeiteloos onder de naald van de lockmachine en er ontstaat een strakke nette zoom. Na het zomen moeten deze lappen aan de oude grijze luifel genaaid worden, zodat er een mooie bijpassende luifel ontstaat. Ik heb nog zo’n 200 meter naaiwerk te doen, wanneer mijn machine mij lijkt te zeggen; “Bekijk het maar, jij hebt een vervanger, ik doe het niet meer!”
.
Met z’n tweeën hebben we mooie creaties gemaakt en menig kilometer afgelegd, naast naaimeters, ook werkelijke kilometers. Menig vakantie was hij mijn reisgenoot, van de heuvels in Sauerland tot het stadsleven in Ljubljana; hij leek er van te genieten, zolang hij maar bij me kon zijn. Wanneer ik verhuisde, volgde hij me. Van mijn ouderlijk huis in Emmen, mijn studentenkamers in Enschede om vervolgens, via Almelo, zich in Breda te vestigen. Een uurtje wachten tijdens de zwemlessen werd een productief uurtje op de tribune van het zwembad.
En nu wil hij niet meer. Zou mijn oude trouwe naaimachine denken dat hij overbodig is? Hij zegt niet zoveel, dus hij bevestigt mijn vermoedens niet, maar ontkracht deze ook niet. Wel is het duidelijk dat hij mijn vreemdgaan met mijn nieuwe lockmachine niet accepteert.
Ik ga hem nog maar eens liefdevol verzorgen, maar wanneer hij zijn nukken blijft houden, moet ik hem toch door iemand anders laten verplegen.
De Fleksheks Dijklaan 48 4814CD Breda 0643150930 marloes@fleksheks.nl